فرهنگ آپارتمان نشینی

چرا فرهنگ آپارتمان نشینی این روزها از اهمیت ویژه ای برخوردار است؟!

رشد جمعیت شهری و گذر زمان در چند دهه گذشته عاملی بود تا تغییرات بنیادی و اساسی در نحوه و شکل زندگی مردم به وجود آید؛ تغییراتی که گاه از سر شوق و اشتیاق بود و گاه از سر اجبار که دیگر چاره ای برای رفع آن وجود نداشت و باید به آن تن داده می شد. خارج شدن خانه ها از فضایی که وسعت آن امروزه برای نسل جدید کمتر در تخیل می گنجد و تبدیل شدن آنها به خانه هایی در ابعاد کوچک تر، به گونه ای که هر خانه روی خانه ای دیگر بنا شده، مدلی از زندگی را در خانه هایی به نام آپارتمان به وجود آورده است. مدلی که زندگی در آن خلاف زندگی در خانه های حیاط دار و بزرگ تابع قواعد و قانون خاص خودش است. مستقرشدن در آپارتمان، ممکن است شما را از دردسرهای سکونت در خانه‌ی ویلایی خلاص کند، اما مثل هر چیز دیگری، مسئولیت‌پذیری مخصوص‌به‌خود را می‌خواهد.

با نگاهی به تعاریف مختلف و متفاوتی که از فرهنگ وجود دارد، می توان گفت فرهنگ آپارتمان نشینی عبارت است از: « مجموعه ی حقوق، تکالیف، قوانین، مقررات، ارزش ها، رفتارها و به طور کلی سبک زندگی در ساختمان ها، مجتمع ها و برج های مسکونی »؛ به بیان دیگر فرهنگ آپارتمان نشینی به معنای توجه به آداب و رعایت قواعد، ضوابط و قوانین و الزام های زندگی در مجتمع های مسکونی است که پیش نیاز آن پذیرش تقدم منافع جمعی بر منافع فردی است؛ از این رو می توان گفت فرهنگ آپارتمان نشینی در واقع همان « زندگی مسالمت آمیز در کنار همسایگان و ساکنان مجتمع با رعایت حقوق خصوصی و عمومی آن هاست. » و بی توجهی به آن می تواند سبب افزایش مشکلات اجتماعی در جامعه شود؛ به بیان دیگر می توان شکل گیری و ارتقای فرهنگ آپارتمان نشینی را یکی از بسترهای ارتقای فرهنگ عمومی جامعه دانست؛ زیرا بی توجهی یا کم توجهی به آداب معاشرت و بی مبالاتی نسبت به آداب همسایه داری موجب از بین رفتن آسایش و به وجود آمدن کدورت ها، تضاد و گاه نزاع بین همسایگان می شود.

در زیر درباره سبک زندگی، بهتر زیستن و حسن همجواری و آگاهی از حقوق و قوانین سبک زندگیِ آپارتمان نشینی نکاتی را مطرح می کنیم که با بکار گیری آنها می توانید  همسایه‌ی خوبی بوده و فرهنگ آپارتمان‌ نشینی را گسترش دهید. 

با دیگران دوستانه رفتار کنید.

نیازی نیست حتما آنها را بشناسید، اما سلام و احوال‌پرسی ساده می‌تواند در برقراری رابطه‌ی دوستانه خیلی به شما کمک کند. همچنین در صورت بروز مشکل یا سؤال، تعاملات آینده را ساده‌تر خواهد کرد. قدردان همسایه‌هایی باشید که با شما احوال‌پرسی دارند و به شما لبخند می‌زنند. نیازی به توقف و صحبت‌کردن نیست، اما لبخند زدن هزینه‌ای ندارد. به‌خاطر داشته باشید که شما هم، درباره‌ی کسانی که جواب سلام‌تان را نمی‌دهند یا شما را نادیده می‌گیرند، افکار ناخوشایندی در سردارید. مسلما دوست ندارید کسی همان افکار را درباره‌ی شما داشته باشد.

آزاردهنده و باعث عصبانیت نباشید. همان‌قدر که رفتار دوستانه مهم است، احترام به حریم خصوصی همسایه‌ها نیز مهم است. توقع نداشته باشید هر بار که سرزده درِ خانه‌ی همسایه‌تان را می‌زنید، شما را به داخل دعوت کند. به زبان بدن همسایه‌تان توجه کنید. آیا عجله دارد؟ آیا به شما گفته‌ است عجله دارد؟ پس صحبت را ادامه ندهید و بگذارید به راه‌شان ادامه دهند.

مدیر و کارکنان خدمات را بشناسید. فهرستی از تلفن‌های آنها داشته باشید تا در مواقع ضروری بتوانید با آنها تماس بگیرید. تمام کارهایی را که باید انجام شوند، جایی یادداشت کنید.در جلسات ساختمان شرکت کنید و تابلوِ اعلانات و ورودی خانه را چک کنید. یکی از مزایای زندگی در آپارتمان این است که همسایگان به یکدیگر اهمیت می‌دهند. معرفی‌کردن، یکی از اولین قدم‌هایی است که در راستای ارتباط با جمع همسایه‌هایتان باید بردارید.

سروصدا ایجاد نکنید.

 رفت‌وآمد از درِ پارکینگ به در ورودی منزل و برعکس خیلی عادی است، اما باید به میزان سروصدای ناشی از این رفت‌وآمد دقت کرد. موقع راه‌رفتن در راه‌پله‌ها از پاکوبیدن بپرهیزید، به‌خصوص صبح‌ زود و ساعات پایانی شب. سعی کنید با کفش روی کف‌پوش چوبی منزل راه نروید؛ فقط زمانی که می‌خواهید بیرون بروید آنها را بپوشید و بعد از ورود به منزل، کنارشان بگذارید. این‌طور نیست که همه‌ی افراد بین ساعات ۹ تا ۱۷ سر کار باشند؛ بنابراین، حاضران در ساختمان شاید در طول روز احتیاج به استراحت داشته باشند. در راهروها با صدایی آهسته در حد زمزمه صحبت کنید. خنده‌ی بلند و گفت‌وگوی بلند، زمانی که دیگران در حال استراحت‌اند، مزاحمت ایجاد می‌کند. درها را پشت سر خود، آرام ببندید. درهای آپارتمان گاهی صدای زیادی تولید می‌کنند، آنها را آهسته ببندید و نگذارید خودبه‌خود بسته شوند.

به میزان سروصدای داخل آپارتمان نیز دقت کنید. اگر در طبقات بالاتر زندگی می‌کنید، باید بیشتر به فکر همسایه‌های طبقه‌ی پایین باشید. در منازلی که کف آپارتمان سنگ،سرامیک، کاشی یا چوب باشد و راه رفتن و کشیدن اجسام همانند صندلی و… بر روی آنها در طبقه پایین صداهای ناهنجار ایجاد کند، لازم است حداقل ۷۵ درصد کف، با قالی یا موکت پوشانده شود. دمپایی و کفش‌های نرم نسبت‌به جنس‌های سخت، مانند کفش پاشنه‌بلند یا چکمه، صدای کمتری ایجاد می‌کنند. نیازی نیست نیمه‌شب در آشپزخانه و با کفش پاشنه‌بلند، با سروصدا راه بروید! اگر همسایه‌ای از شما درخواست می‌کند کمی کمتر صدا کنید،‌ آن را جدی بگیرید. اگر کف‌پوشی از جنس سخت داشته باشید، وجود فرش‌ و موکت‌ ضروری است.

سعی کنید آخر هفته‌ها یا زمانی که می‌دانید دیگران سرکارند، از جاروبرقی یا دستگاه‌های ورزشی استفاده کنید. صدا و لرزش از طریق کف خانه منتقل می‌شود و ممکن است از آنچه فکر می‌کنید،‌ بسیار بلندتر باشد.

زمان سکوت را با کودکان تمرین کنید. در طول روز به آنها اجازه‌ی پریدن و دویدن بدهید، اما به آنها بگویید بعد از غروب باید بازی را متوقف کنند. به‌جای اینکه درون خانه را برهم بزنند، زمانی را برای بازی در بیرون از خانه اختصاص دهید، مانند بازی در زمین ‌بازی محله. اگر در خانه فرش ندارید، چندین لایه پارچه پهن کنید تا کمی از سروصدا را بگیرد. به بچه‌ها اجازه‌ ندهید در راهروِ ساختمان بازی کنند یا بدوند.

صدای وسایل برقی‌ مانند تلویزیون و رادیو را کم کنید تا مزاحم همسایه‌ی دیواربه‌دیوار نشوید. شاید بهتر باشد این وسایل را از نزدیکِ دیوار آنها به جای دیگری منتقل کنید. اگر مشکل شنوایی دارید یا دوست دارید برنامه‌های موردعلاقه‌ی خود را با صدای بلند بشنوید، از هدفون استفاده کنید. صدای مته کاری و کوبیدن میخ به دیوار جهت نصب وسایل تزیینی می بایست در ساعت مناسب روزهای غیر تعطیل انجام شود.

 قوانین مختلف پارک‌کردن اتومبیل در هر آپارتمان را یاد بگیرید.

با پارک‌کردن خودرو در میان خطوط و نه روی آنها، به تمام فضاهای تعیین‌شده احترام بگذارید و هرگز دوبله پارک نکنید.هرگز قابل‌قبول نیست که فکر کنید می‌توانید خودروتان را در هر جای خالی‌ای پارک کنید، حتی فقط برای چند دقیقه. اتومبیل، موتورسیکلت یا دوچرخه ساکنین می بایست فقط در محل های از پیش تعیین شده پارک گردند. و شستشو، تعمیر و تعویض روغن وسایط نقلیه در داخل مجتمع ممنوع است.

به همسایگان مسن‌ترتان کمک کنید. اگر آنها را با خریدهایشان در پارکینگ دیدید، بپرسید آیا برای حمل بارهایشان به داخل ساختمان یا نگه‌داشتنِ در برای آنها، نیاز به کمک دارند یا خیر. اگر دیدید قبض‌هایشان روی بُرد ساختمان مانده یا چندین شب، چراغ‌های خانه‌شان روشن نیست، سراغی از آنها بگیرید و حالشان را بپرسید.

درمورد امکان سیگارکشیدن از مدیر سؤال کنید.

حتی اگر سیگارکشیدن در محیط داخلی آزاد است، از تهویه‌ی مناسب هوا و بازبودن پنجره‌ها مطمئن شوید. اگر دود سیگار به‌خوبی بیرون نمی‌رود، هواکشی روی پنجره‌ی خود نصب کنید تا دود را به بیرون هدایت کند. ته‌سیگارهای خود را در سطل زباله بیندازید، نه بیرون پنجره. اگر سیگارکشیدن داخل آپارتمان ممنوع است، در پیاده‌رو سیگار بکشید و به قوانین احترام بگذارید.

 در باره  نگهداری از حیوانات خانگی از مدیر مجموعه سوال بپرسید.

اگر اجازه‌ی چنین کاری دارید، بدانید مجاز به نگه‌داشتن چه حیواناتی هستید. ترجیحا بهتر است حیوانات کوچک را انتخاب کنید. نگهداری سگ، کبوتر، قناری، خرگوش و به طور کلی حیوانات در بالکن، تراس و محوطه ممنوع است اگر چه استفاده از آن مختص یک یا چند واحد باشد. مدیران ساختمان نباید در این مورد چشم پوشی نمایند زیرا ممکن است علاوه بر نارضایتی سایر ساکنین، آن حیوان عامل بیرونی نیز باشد. اگر سگ و گربه مجازند، نژادهای کوچک‌تر را انتخاب کنید که هنگام راه‌رفتن، سروصدای کمتری ایجاد می‌کنند و کمتر مزاحم همسایگان‌تان می‌شوند. حیوانات چهارپا را همیشه با قلاده بیرون ببرید و کیسه‌ی پلاستیکی (برای جمع‌آوری مدفوع حیوان) همراه داشته باشید. اگر درمورد برخورد همسایگان‌تان مطمئن نیستید، ورود حیوان خانگی تازه‌تان را به آنها اطلاع دهید.

در نظافت محوطه مجتمع کوشا باشید.

قوانین جمع‌کردن زباله‌ها در آپارتمان را رعایت کنید.از درست بسته‌شدن کیسه‌ی زباله‌ها و چکه‌نکردن آنها مطمئن شوید. اگر نیازی هست، دو تا کیسه استفاده کنید. گوشه‌های تیز و بُرنده را در چند لایه روزنامه یا کاغذ، با دقت بپیچید. کیسه‌های زباله‌ی تَر معمولا بو و لکه‌هایی از خود به‌جا می‌گذارند که موجب آزردگی همسایگان می‌شوند. دنبال‌کردن رد لکه‌ها تا درِ منزل شما کار دشواری برای مدیر ساختمان نیست. در این صورت ممکن است مجبور به پرداخت هزینه‌های تمیزکردن یا حتی تعویض کف‌پوش راهرو شوید. همچنین در حفظ، نگهداری و مواظبت فضای سبز، درختان و … بیشترین همکاری را نموده و مناسب است آموزش های لازم در این زمینه به تمام اعضای خانواده به ویژه کودکان ارائه گردد.

سطل‌ها را بیش‌ازحد پر نکنید و برای قراردادن کیسه‌های بزرگ در آنها تلاش نکنید. اگر بیش‌ از ظرفیت سطل در آن زباله بریزید، ممکن است با این کار واژگون شود یا زباله‌ها در آن گیر کنند یا حتی غیرقابل‌حرکت شود.

در زیبائی و نظم ساختمان سهیم باشید.

از آویزان کردن لباس، که از بیرون ساختمان قابل مشاهده باشد خودداری کنید. هیچ گونه وسایل شخصی نباید بیرون از پنجره، پاگردهای عمومی، پله ها و جلوی درب ورودی آپارتمان، در محوطه و محل عبور عمومی قرار داده شود. همچنین هر گونه پخت و پز در قسمت های مشترک ممنوع می باشد (مگر در موارد استثناء که با اجازه مدیر مجتمع چه بسا امکان پذیر باشد) و در داخل بخش های اختصاصی فقط در حد معقول مجاز است.